Jaaaaaa… een serre! Twee jaar sparen. Eindelijk is het zover. Een aannemer maakt tekeningen. In de glazen aanbouw zie je jezelf al zitten op zondagochtend aan de krant, koffie en verse croissant.
Alleen nog even de gemeentelijke vergunning aanvragen. De brief en tekening zijn al snel verstuurd. Na zes weken krijg je een reactie. De vergunning is afgewezen. De serre past niet in het bestemmingsplan: hij is 20 centimeter te diep. Maar…
Wat hebben we prachtige etalages! Wat beloven onze organisaties veel. Likkebaardend moeten onze klanten kijken naar onze etalages waarin we beloven:
… klantgericht te handelen.
… intensieve verbindingen aan te gaan met klanten.
… in oplossingen te denken.
… professioneel en betrouwbaar te zijn.
Over die beloftes is goed nagedacht. In de hoogste regionen van onze organisatie. Vaak met een stevig kernteam dat een dwarsdoorsnede vormt uit de organisatie. De mooiste pareltjes van onze organisaties inventariseren we in twee dagen tijd en rijgen we aan elkaar tot een prachtig halssnoer. Vol trots leggen we het halssnoer in de etalage.
Mijn oma had twee heiligen. In de eerste plaats natuurlijk Onze Lieve Heer, want ze was zwaar gelovig. Maar met stip op twee was daar de huisarts: hij wist wat het beste voor haar was. Ze hing aan zijn lippen en adoreerde hem.
Nu, in tijden van individualisering en het enorme informatieaanbod op internet vertrouwen mensen op hun eigen mening, of die van anderen. Ze weten zelf al wat eraan scheelt en laten de huisarts weten welke vervolgstap ze prefereren. Vandaag de dag nemen we de boodschap van een autoriteit niet meer klakkeloos aan.